Bent u het?, vroeg de Volkskrant. Ik ben het, zei ik. Maar hoe komt u aan mijn telefoonnummer? Gegoogeld, zei de Volkskrant. De krant belde vanwege mijn ingezonden brief over de noodklok. Die wilden ze wel plaatsen, maar het liefst met een foto. We kunnen nog wel even weer naar de kerk, een paar plaatjes maken, zei ik. Dat vonden ze fijn, als het maar in hoge resolutie was. Drie kolommen breed. Dat komt wel goed zei ik, en Sjoerd en ik dronken onze thee en stapten op de fiets. Een plaatje hier en daar, een plaatje zus en zo en hup, mailen naar de krant. Morgen komt het er in, op de U-pagina. Ik ga vast voor de brievenbus liggen.