Aarde

Vandaag heb ik in Westernieland de noodklok geluid. Dat was voor mij in meer dan een opzicht een ontroerend moment. Het in miljoenen jaren gevormd aardgas is in korte tijd aan onze bodem onttrokken en voor veel geld verkocht. ‘Onze bodem’, zeg ik heel bewust. Niet omdat ik vind dat die bodem ons eigendom is, wel omdat ik vind dat wij die de aarde bewonen, als een goed rentmeester moeten omgaan met dat wat naar ons toegekomen is. Zodat wij diezelfde aarde weer door kunnen geven aan wie na ons komen. Ik zeg dat omdat ook mijn voorouders twee eeuwen geleden al in Westernieland woonden. Ook zij hebben deze aarde, deze moedergrond, gekend, bebouwd en bewoond. Zij zijn op deze plek geboren, ter kerke gegaan, gestorven. Ze hebben in deze banken gezeten en deze klok geluid. Met dat besef van verbinding, die over elke kabinetsperiode heengaat, heb ik vandaag de noodklok geluid.

Reageren is niet mogelijk