Zaterdag. Het duurde even voordat ik het zelf doorhad. Je bent zenuwachtig, zei Sjoerd, (overigens niet zonder leedvermaak). En inderdaad. Het was iets ouderwets, iets tussen proefwerk en schoolreis.

Ik besloot er maar aan toe te geven en ging me alvast omkleden. De tas had ik gisteravond al ingepakt klaargezet. Sjoerd reed, Tammo achterin, op weg naar Sauwerd, een paar dorpjes verderop. Aan het begin van het dorp stond een wegwijsmeneer met lichtgevende kleren. Hij wees ons de enige parkeerplaats die nog over was. Mooi vooraan. We stapten uit, ik trok de rits van mijn jasje dicht. Niet dat het koud was. We liepen het dorp door, ik voorop, het ging me niet snel genoeg. Bij het Dorpshuis was het druk, er stond een rij. Net toen ik achteraan wilde aansluiten zag ik opzij een bordje: voorinschrijvers naar het café. Daar stond geen rij. Op tafel drie bakjes met enveloppen, erachter drie dames die me alledrie graag mijn envelop wilden geven. Het startnummer speldde ik op mijn borst, de plastic plaat met chip moest aan mijn schoen geregen, zei mevrouw twee.

Even Tammo aaien, een praatje met Sjoerd en met de buurman die er ook was. Toen naar de start. Mister speaker kon ik niet verstaan. Dat hoefde ook niet. De meute kwam vanzelf in beweging, ik dus ook. Mijn eerste hardloopwedstrijd was zojuist begonnen.