Mijn oom is oud geworden. Zijn geest kan nog best een poosje mee, hoor. Maar ik heb de indruk dat oom zijn energie niet meer wil besteden aan praten. Hij kijkt wat rond, vangt soms iets op (met een of twee gehoorapparaten en wat extra volume kom je nog een heel eind). Maar praten, nee. 90. Wat is er nog te zeggen.

Hij denkt na, zegt tante. Hij zou best in slaap kunnen vallen, maar hij moet eerst nog veel nadenken. Ze is 66 jaar met hem getrouwd.

Twee maanden geleden kwamen ze nog samen op mijn verjaardag. De taart smaakte best, de rode wijn ook.

Soms loopt er een traantje langs zijn wang. Soms veegt hij het weg. Soms niet. Ik zou zijn hand een poosje vast. Hij kijkt over mijn schouder naar wat foto’s aan de muur. Dan dwalen zijn ogen weer naar iets wat ver boven het plafond is.

Koekje? Ja, hij wil wel een koekje. En een glaasje appelsap gaat er ook wel in. Het vierde vandaag. Als ik wegga slaapt hij.