Dirk is tandarts. Hij ging een vulling vervangen. Voordat hij begon kreeg ik eerst een verdoving. Ik voelde hem niet. Knap! Toen een rubber flapje voor de mond. Bekflapje, dacht ik. Een blauwgroen dingetje dat ervoor zorgde dat er geen rommel in mijn mond kwam. Wat een uitvinding! Ook als je geen hetero bent.

Dirk werkt met een kijkmachine. Hij kijkt door een dubbele loep en zelf kan je zien wat Dirk ziet op een televisie aan het plafond. Het leek me niks en ik hield mijn ogen strak dicht toen hij ging boren. Maar na een poosje won de nieuwsgierigheid. Eén oog open. En ja hoor, het werd reuze interessant. Wat een gat, zeg, in die kies. Hij ging er heel zorgvuldig in wroeten met boortjes en van alles. Hekje erom, blauwe vloeistof om te etsen, transparant spul voor de vulling, laagje voor laagje. Zelfs het aanbrengen van de groefjes kon ik milimeter voor millimeter volgen.

De assistente wou wel even fotograferen met mijn iphone. En toen was alles klaar. Bekflapje eraf, even bijten of het paste en ik stond weer op straat. Wow!