Tammo is een jachthond. Het meest merk je dat op het land. De schoudertas (met allerlei hulpstukken erin: een lange lijn van 8 meter, een werpstok, balletjes, een paar dummies om te apporteren) ging mee vanmorgen. Feest!

We kwamen langs Jente (Jente is ook feest) maar Jente was niet thuis. Achter de boerderij van Van Dijk kwam de tas van de schouder. En dan weet je niet wat je ziet! Tammo, die vaak wat suffig is en onoplettend, werd ineens heel attent en miste geen moment meer. Toen de dummie voor de dag kwam deed hij een paar stappen achteruit en begon alvast te blaffen, superscherp, alert, bijna wild. Het snot zat in no time om zijn bek gedraaid. Een paar keer gooien en apporteren langs het fietspad maakten hem drukker en feller. Ik dacht: over de sloot dan maar. De eerste keer wat aarzelend, de tweede keer resoluter en de derde keer jumpte hij in volle vaart het riet in. Feest!

Nadeel is dat Tammo wat minder gezeglijk wordt (zachtjes uitgedrukt). Het is dan een heel werk om hem weer aan de lijn te krijgen. Voordeel is dat hij daarna heerlijk slaapt.

Het laatste stukje liep hij sukkelig naast me. Een heel verschil met drie kwartier geleden.