Witte Paas. Een laagje sneeuw op auto’s, daken, vlonder, gras. Niet lang, want de zon maakt de wereld warm. En dan is er geen houden aan. Maar toch, witte Paas! We hebben heerlijke dagen vrij om buiten te zijn. Wandelen met Tammo, de velden in. Onwaarschijnlijk blauwe luchten, onwaarschijnlijk witte wolken. Te koud zonder sjaal, en dan ineens, met de zon erbij, zweet op je rug!

We leren Tammo apporteren aan de lange lijn. Zo blijft hij in de buurt en een beetje onder appèl. Zodra hij te ver gaat raken wij hem kwijt, maar hij ons ook. Dan zijn de vogeltjes en de reeën interessanter. Dat kan al gauw even duren. En dat willen we niet, het is broedtijd. Dus aan de lange lijn. Oefenen met bijna nét echte haasjes. En helemaal echte dummy’s. Gooien, wachten, apport, brengen. Ja jongen, goed zo jongen! Daarna een eind sjouwen. Afwisseling. We komen Hayo en Erica tegen in de verste verte. En dan weer verder, lopen, oefenen.

Lunchen bij Piet en Janna, Marchien en Frits. Tammo heeft het druk met snuffelen, detecteert feilloos het spoor van een haas. In huis. Doet een flinke plas in de keuken. Zo, dan is dat ook maar weer klaar. Thuis valt hij in diepe slaap. Urenlang. O, wat een indrukken, o, wat een dag. Paas is allang niet wit meer.