Het sneeuwt. Wij gaan naar Westernieland. Stapvoets de stad uit. Klunen op de A6. Soms stilstaan, dan weer door. Een vrachtwagen lijkt opzij tegen de vangrail te zijn geschoven. Twee auto’s staan met de neus de verkeerde kant op. Flink gedeukt. En nog zo wat ongemak.

Wonder boven wonder wordt het in het Noorden droger. De zon gaat schijnen vlak voor hij ondergaat. We kunnen wat harder rijden. Toch mooi vijf uur onderweg. In dezelfde tijd ben je in Tel Aviv. Of halverwege Paramaribo. Wij gaan naar Westernieland!

En als je dan uiteindelijk aankomt is het een kerstkaart. Kinderen op sleetjes, de wegen wit (‘geen gladheidsbestrijding’, staat er bij de Schaapweg). Binnen is het aangenaam warm. Het wordt vannacht koud, uiteindelijk min 16. Dat staat te lezen op de thermometer van de zonneboiler.

En dan wordt het ochtend, de zon gaat schijnen en de sneeuw glinstert je tegemoet. Alles is bedekt en daardoor opgeruimd. De temperatuur in de zonneboiler stijgt tot 38 graden. Op de vlonder in de zon kan je buiten zitten! Ik fourageer de vogeltjes met zaad, pinda’s en vetbollen.

Wie opvalt is Tammo. De sneeuw is veel witter dan hij. Hij lijkt zelfs een beetje vies. De sneeuw klontert tussen zijn tenen aan tot ijsblokjes. Dat loopt misschien niet zo lekker, dus Sjoerd stopt bij het wandelen af en toe en hem ont-ijzen. Niet dat hij zich daar veel van aantrekt. Hij rent en springt en dartelt weer lustig door. Winter is feest!