ik geloof in een rivier
die stroomt van zee naar de bergen
ik vraag van poëzie niet meer
dan die rivier in kaart te brengen

                                          Remco Campert

‘Stroom’ is het thema van de dertiende Gedichtendag die Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen op 26 januari 2012 organiseren. Ik lees het op de site van Taalunieversum, omdat ik de spelling van het woord stucen zoek (fout, het moet zijn: stuken).

26 januari, dat is vandaag. Had ik het eerder geweten, dan had ik mij omringd met schoonheid. Bundels van Vasalis, prachtig van een omslag voorzien door Gerrit Noordzij. Stoere verzamelde werken van Nijhoff en Achterberg. Ontroerende verzamelingen liedjes van Willem Wilmink. Tedere Koplandjes met onvergetelijke titels als ‘het orgeltje van yesterday’ en ‘alles op de fiets’. Ik had gedichten opgezocht die ik ken sinds de middelbare school. Ze uitgeprint en om me heen gehangen, zodat ik feestelijk Gedichtendag had kunnen vieren. Poëtische taartjes er bij van Kuyt (die zag ik laatst in de etalage, in de Utrechtsestraat, toen ik een leeg half uurtje te vullen had; ik had ze willen kopen en iedereen laten zien: kijk eens wat een poëtische taartjes, die eet je niet op, daar smul je van door er naar te kijken! Net als die omslagen van Noordzij. Maar ik moest naar een gelegenheid waar taartjes van Kuyt niet handig waren in de garderobe.). Wat zal ik doen? Alles opzij, me alsnog laven aan alle moois dat poëzie heet?

Straks heb ik een werkafspraak in Het Marnix. De teksten bekijken die ik mocht laten aanbrengen: gedichten van Paul Snoek en van Judith Herzberg. Mijn bijdrage vandaag: kijken of de letters nog op hun plek staan, de randjes repareren, zorgen dat ze er goed bijstaan. Als een tuinman de viooltjes.