Dit blog zou naadloos over kunnen gaan in een blog over Tammo. Er is elke dag wel wat met hem te beleven. Over hem te vertellen. Hij is fotogeniek, gezellig, brutaal, ondernemend. Zat, anderhalve dag in Westernieland, net al bijna in de vijver. Houdt ons uit de slaap, piest en poept her en der. Steelt ieders hart. Iedereen wil hem aaien. Iedereen wil hem op schoot.

Maar dat gaan we niet doen. De verbouwing nadert zijn voltooiing. We ronden af. Kijken wat er nog moet gebeuren. Shortlists, overzichtjes, losse eindjes. En dan afhechten.

Tammo moet worden opgevoed. Hij is leuk, maar niet altijd. Hij moet veel leren. Bijvoorbeeld dat de wereld niet om hem draait. Dus geen Tammoblog. Afhechten. En dan de tuin. De vijver. De inrichting. Iets minder snel dan tot nu toe. Want Tammo blaft er steeds doorheen.