Eindelijk, hij is gevallen. We hebben er maanden over gesteggeld. Zal-ie wel, zal-ie niet. Is het constructief wel verantwoord, kan-ie niet beter omkleed en afgestuukt worden? De constructeur heeft er naar gekeken, de architect, de bouwbegeleider. De constructeur nog een keer. Uiteindelijk waren we het er over eens: de betonnen kolom op de veranda mocht weg. Sterker nog, hij moest!

Vanmiddag heeft Johan hem gestempeld (de last overgezet op dragers, ‘stempels’). Toen aan de boven- en onderkant alle wapening doorgeslepen. Daarna mochten Alfred en Sjoerd er met grote sjorbanden aan hangen. En ja, hij viel. Eerst bleef-ie nog hangen, net voor de helft. Het leek het beeld van Sadam Hoessein wel. En toen – BOEM. De vorige zakte als een pudding in elkaar, deze bleef stoer heel. Maar wel om.

En nu is het er ongekend ruim. Daar komt straks een rank stalen kolommetje te staan van 10 centimeter dik. Daarna kan het hout op de vlonder, het plafond kan dicht. Dat zijn dan zo’n beetje de laatste loodjes van het aannemerswerk. We naderen de oplevering. BOEM.