Anderhalve week niet in Westernieland, het lijkt een eeuwigheid. Sinterklaas heeft zijn sporen nagelaten. Hij wist onze pantoffels te vinden. Dat wordt smullen vanavond!

Meer verrassingen: het westraam zit er in. Zo hoog, zo breed, wat zal dat een licht en een uitzicht opleveren! Er zitten al weer platen voor. Maar het kozijn is geplaatst en het glas kan er binnenkort in.  Zo ook de zuidramen (zie foto). Ineens komt het volle licht geweldig binnen!

En wat te denken van de ramen in de slaapkamer. Openslaande deuren op het westen, Johan had ze openstaan om hang- en sluitwerk te monteren. Dus volop licht. Gek om te bedenken dat het uitzicht er altijd al was. Alleen nu is het uitzicht geworden, in plaats van dat wat er altijd al was. Nu wordt het speciaal. Stel je voor, straks kijk je kilometers ver weg van achter het aanrecht.

Het is alsof het er de laatste weken meer op aan komt. Alsof het tromgeroffel aanzwelt. Peter Paul had ons al gewaarschuwd: straks wil je erin. En zij moeten eruit. Het duurt nog even. Maar het komt dichterbij. Het moment dat het bijna klaar is. En van ons. Ik kan niet wachten!