hoever is ver?

Sjoerd staat in hal, in de opening naar de keuken. Het begint ergens op te lijken. Hal, keuken, slaapkamer. Maar dat is bedrieglijk. Telkens is het verrassend om te zien wat er weer is gebeurd. En telkens moet er nog veel gebeuren.

Ja, die wandjes, die kan je je al voorstellen. Maar ze staan er nog niet! Er moet nog elektra in, en extra achterhout voor een wastafel of een lamp. Dan isolatiemateriaal, dan aan beide kanten gipsplaat erop. En dat kan pas als we echt zeker weten dat alle stopcontacten (‘wandcontactdozen’) op de goede plaats zitten (en alle leidingen er naar toe, en alle draden erin). Daarna affilmen (zorgen dat alle naadjes weggewerkt zijn). En dan zijn ze nog niet eens geverfd. Er moeten kozijnen geplaatst. Maar dan zit er nog geen glas in. Enzovoort. Het ene roept het andere op.

Binnenkort kan de verwarming aan (inderdaad, eerst de wand, dan gipsplaat, dan de verwarmingsketel, dan aansluiten). Maar die verwarmt eerst nauwelijks. Het stoken begint laag, en dan graadje voor graadje omhoog. Intussen wordt het buiten onaangenaam. ’s Nachts rond het vriespunt, overdag regen en wind. Sneeuw en hagel zijn voorspeld. Dat wordt minder leuk in de caravan.

Klaas-Jan wou de vijver gaan graven. Hij is er niet aan begonnen, het is te nat. Modder op water, dat wordt een smeerboel. Er moet nog een hoop gebeuren en de herfst nadert. We willen naar binnen maar het kan nog niet. Eerst de kozijnen, dan het glas. Eerst de verwarming, dan graadje voor graadje. Haast en geduld. Het is wat.

Reageren is niet mogelijk